கண்மணி அன்போடு காதலன் - kanmani anbodu kaadhalan

kanmani anbodu kaadhalan naan ezhuthum kadithame

ponmani un veetil sowkiyama naan ingu sowkiyame

unnai enni paarkkaiyil kavidhai kottudhu 

adhai ezhutha ninaikkayil vaarthai muttudhu

undaana kaayamengum thannale maripona maayamenna ponmaane ponmaane

enna kaayam aanapodhum en maeni thaangikkollum unthan maeni thaangaathu senthaene

enthan kaadhal ennavendru sollaamal aenga aenga azhugai vanthathu

enthan sogam unnai thaakkum endrennum podhu vantha azhugai nindrathu

manidhar unarnthu kolla idhu manithar kaadhal alla adhaiyum thaandi punithamaanadhu
abiraamiye thaalaatum samiye naanthaane theriyuma
sivagamiye sivanil neeyum paadhiye adhuvum unakku puriyuma

கண்மணி அன்போடு காதலன் நான் எழுதும் கடிதமே 

பொன்மணி உன் வீட்டில் சௌக்யமா நான் இங்கு சௌக்யமே 

உன்னை எண்ணி பார்க்கையில் கவிதை கொட்டுது 

அதை எழுத நினைக்கையில் வார்த்தை முட்டுது 

உண்டான காயமெங்கும் தன்னாலே மாறிப்போன மாயமென்ன பொன்மானே பொன்மானே 

என்ன காயம் ஆனபோதும் என் மேனி தாங்கிக்கொள்ளும் உந்தன் மேனி தாங்காது செந்தேனே 

எந்தன் காதல் என்னவென்று சொல்லாமல் ஏங்க ஏங்க அழுகை வந்தது 

எந்தன் சோகம் உன்னை தாக்கும் என்றெண்ணும் போது வந்த அழுகை நின்றது 

மனிதர் உணர்ந்து கொள்ள இது மனிதர் காதல் அல்ல அதையும் தாண்டி புனிதமானது 

அபிராமியே தாலாட்டும் சாமியே நான்தானே தெரியுமா 

சிவகாமியே சிவனில் நீயும் பாதியே அதுவும் உனக்கு புரியுமா